12. „Miło jest poznać dziewczynę Marco"

SARA

Po wspólnie zjedzonym śniadaniu i zapakowaniu wszystkich naszych rzeczy do samochodu wybraliśmy się na spacer. Doszliśmy do pomostu i w ciszy przyglądaliśmy się krajobrazowi.

-Bardzo mi się tu podoba

-Jeszcze Cię tu zabiorę

-Mam nadzieje - uśmiechnęłam się

-O czym myślisz ?

-O dużej ilości rzeczy

-Teraz jestem rzeczą ? - zaśmiał się

-Co ? - zdziwiłam się, a po chwili ogarnęłam o co mu chodziło - jesteś beznadziejny 

-Dziękuje

-Jeżeli myślisz, że myślę tylko o Tobie to się mylisz

-Ja nie myślę - posłał mi uśmiech - ja to wiem

-Jesteś zdecydowanie zbyt pewny siebie 

-Może troszeczkę

-Odrobinkę - powiedziałam sarkastycznie

-No i po co ten sarkazm ?

-Bo mogę - uśmiechnęłam się szeroko 

-A wiesz co ja mogę ? - zbliżył się do mnie, a ja wiedziałam, że zaraz zacznie mnie łaskotać

-Nie zrobisz tego - przytuliłam się do niego zarzucając mu ręce na szyje 

-Jesteś pewna ?

-Tak - przygryzłam wargę powstrzymując śmiech

-W co Ty grasz ? - zmrużył oczy

-Jeszcze w nic - uśmiechnęłam się słodziutko

-Z pewnością - zaśmiał się wesoło 

-Nie śmiej się ze mnie

-Bo co ?

-Bo ja tak mówię

-I tak nic sobie z tego nie zrobię

-Jesteś okropny - zaśmiałam się i spojrzałam mu w oczy 

-Beznadziejny, okropny i co jeszcze ?

-Zobaczysz - puściłam mu oczko 

-Okej - spojrzał w niebo

Przez chwile przyglądałam mu się, a jak na mnie spojrzał to wstrzymałam oddech. Patrzył mi prosto w oczy, a ja nie miałam bladego pojęcia co mam zrobić. Automatycznie bez zastanowienia przybliżyłam się do niego i go pocałowałam. Chłopak przyciągnął mnie do siebie i pogłębił nasz pocałunek. Wplotłam mu palce we włosy, a on jedną ręką obejmował mnie w tali, a drugą trzymał na moim policzku. Pierwszy raz w życiu całowałam się tak namiętnie, czule i delikatnie jednocześnie. Poczułam, że zaczyna padać, ale ani na moment nie oderwałam się od blondyna. Nagle to on odsunął się ode mnie i przyjrzał mi się dokładnie. 

-To nie powinno się wydarzyć - odparł w końcu - musimy już jechać

-Jasne - szepnęłam 

-Poczekam w samochodzie

-Będę za chwilę 

Odszedł ode mnie zostawiając mnie samą, odwróciłam się plecami do kierunku, w który m ruszył i patrzyłam w wodę. Padało coraz bardziej, a ja zaczęłam płakać. Będę miała usprawiedliwienie, że mocno padało, a teraz w sumie lało.

-Sara ! - usłyszałam krzyk

-No idę już - zawołałam wycierając dłonią łzy

-Nie czujesz, że jesteś cała mokra ?! - podszedł do mnie i zarzucił mi bluzę na ramiona

-Zamyśliłam się, bo tu jest tak pięknie i nie chce mi się stąd wyjeżdżać

-Spóźnimy się do rodziców

-Ok - odwróciłam się w jego stronę - już się pożegnałam 

-Sara przepraszam

-Daj spokój, to był tylko pocałunek - ruszyłam w stronę samochodu 

-Nie chciałem, żeby tak wyszło

-Wiem i rozumiem - spojrzałam na niego - możemy już o tym zapomnieć jeżeli tak bardzo Ci zależy

-Nie rozumiesz

-I nie próbuj mi tłumaczyć - warknęłam 

-Nie zachowuj się jak dziecko - dogonił mnie

-Dlaczego nie ?! 

-Bo to jest niedojrzałe

-Nie planowałam tego pocałunku !

-Ja też nie

-No właśnie, więc możemy uznać, że wcale się nie całowaliśmy i jedźmy już do Twoich rodziców, bo mi zimno

-Już jedziemy - westchnął 

W ciszy doszliśmy do samochodu wsiadłam na miejsce pasażera, zapięłam pasy i z torby wyjęłam telefon razem ze słuchawkami. Puściłam muzykę na full, zamknęłam oczy i po prostu czekałam aż dojedziemy. Miałam nadzieje, że szybko to nastąpi, ale z drugiej strony się bałam. Wyglądam jak zmokła kura, a czułam się jeszcze gorzej. Zrobiłam z siebie totalną idiotkę całując Marco, ale skąd mogłam wiedzieć, że on mnie odepchnie. No w sumie nie spodziewałam się, że na mnie leci, ale do jasnej cholery całowaliśmy się, a on mnie odepchnął. Potraktował mnie jak jakąś dziwkę, którą można sobie namiętnie całować przez kilka minut, a potem jak gdyby nigdy nic odejść, bo "to nie powinno się wydarzyć". Poczułam, że blondyn kładzie mi rękę na udzie, więc szybko otworzyłam oczy, a on zabrał dłoń.

-Stalo się coś  ?

-Będziemy za kilka minut

-Tak szybko ?

-Chyba zasnąłeś

-Nie spałam - zaprzeczyłam 

-W porządku

Piłkarz miał rację i już po kilku minutach wjechaliśmy na posesje bardzo ładnego, dużego domu. Poczułam, że w w ogóle tutaj nie pasuje, nie w tym stroju. Nie z mokrymi włosami i pewnie rozmazanym makijażem.

-Gotowa ?

-Tak - westchnęłam 

-Dam Ci suszarkę, żebyś mogła się wysuszyć

-Dziękuje - wysiliłam się na uśmiech

Wysiedliśmy z samochodu podeszliśmy do drzwi. Blondyn stanął obok mnie i zapukał do drzwi. Po chwili otworzyła je nam zapewne mama Marco. 

-Witajcie - uśmiechnęła się - wchodźcie

-Dzień dobry - podałam jej dłoń - Sara Dec

-Dzień dobry - ścisnęła moją rękę - Manuela Reus

-Miło mi panią poznać

-Ciebie również dziecko 

-Mela już jest ?

-Tak, Nico cały czas o Ciebie pyta

-W takim razie chodźmy do nich 

-Marco - szepnęłam - możesz dać mi tą suszarkę ?

-Tak tak - uśmiechnął się - zaprowadzę Sarę do łazienki i zaraz przyjdę

-Chcesz coś do ubrania Saro ? - zwróciła się do mnie pani Reus 

-Nie dziękuje. Trochę się podsuszę i będziemy dobre

-W porządku 

Weszliśmy po schodach na piętro i zaraz potem do łazienki. Blondyn podał mi z szafki suszarkę i wyszedł. Podłączyłam ją do prądu i zaczęłam suszyć swoje ciemne włosy. Na szczęście były już tylko wilgotne, więc szybko mi się zeszło. Zdjęłam z siebie bluzę i top, żeby łatwiej było mi je wysuszyć. Stałam przed lustrem w samych spodniach i staniku, kiedy drzwi do pomieszczenia się otworzyły. Marco stanął jak wryty i pstrzył w lustro, gdzie odbijałam się w całej okazałości. 

-Co ? - warknęłam dalej susząc swoje ubranie

-Przyszedłem sprawdzić czy wszystko ok - lustrował mnie dokładnie wzrokiem

-Tak jest, już idę - szybko się ubrałam, odłożyłam suszarkę i przeczesałam palcami włosy. Chłopak przepuścił mnie w drzwiach i zeszliśmy na dół, gdzie skierowaliśmy się do jadalni. Piłkarz przedstawił mnie swojego tacie - Thomasowi oraz Davidowi, który jest mężem Melanie. Dziewczyna przeprosiła mnie, a ja jej wybaczyłam, bo nie ma sensu się obrażać. Wszyscy zasiedliśmy do stołu, a pani domu podała nam obiad.

-Miło jest poznać dziewczynę Marco - uśmiechnął się mąż Meli

-Nie jestem jego dziewczyną - mruknęłam zirytowana - nie jestem i nie będę 

-Wydawało mi się ...

-Przyjaźnimy się - przerwał mu piłkarz jednocześnie patrząc mi uważnie w oczy 

-Macie ochotę na deser ? - Manuela zmieniła temat

-Ja dziękuje - uśmiechnęłam się

-Może jednak ? Jesteś taką chudzinką

-Nie, na prawdę dziękuje

-Ja też nie chce mamo - westchnął blondyn 

-Zawsze jesz moje desery - spojrzała na niego zdziwiona

-Nie dzisiaj - posłał jej blady uśmiech

-Jak było nad jeziorem ? - zapytała siostra mojego współlokatora

-Bardzo miło 

-Normalnie - wzruszyłam ramionami 

-Zgodni jesteście

-Jak zawsze - wysiliłam się na uśmiech

Po chwili zmieniliśmy temat i atmosfera się rozluźniła. Co chwila zerkałam na Marco i wiem, że n też na mnie od czasu do czasu patrzył. 

-Nie rób sobie nadziei - powtarzałam sobie w myślach

Na moje nieszczęście przenieśliśmy się do salonu i musiałam siedzieć obok blondyna, który bawił się ze swoim siostrzeńcem.

-Wybierasz się na studia Saro ?

-Tak, od przyszłego roku

-A na jaki kierunek ?

-Jeszcze się nad tym nie zastanawiałam 

-Masz czas

-Wiem - westchnęłam - powinnam studiować od tego roku, ale zrezygnowałam

-Każdy ma prawo do przerwy

-Też tak uważam - Marco posłał mi rozbrajający uśmiech 

-Nie podlizuj się, bo i tak Ci to nie pomoże - warknęłam na niego

-Będziesz taka cały czas ?

-Oczywiście, doskonale wiesz dlaczego

-Poddaje się

-I bardzo dobrze 

-Nabrałaś pewności siebie

-Przez jednego dupka - zmroziłam go wzrokiem

Pewnie kontynuowalibyśmy naszą uroczą konwersacje gdyby mama Marco, która wzięła swojego syna do kuchni. Jego miejsce obok mnie zajęła Melanie i spojrzała na mnie podejrzliwie. 

-Pogadamy ?

-Chyba nie mamy o czym - westchnęłam

-Nie powiesz mi co się stało ? 

-Nic się nie stało Mela

-Wcześniej było chyba lepiej między Wami

-Było, ale Twój brat jest dupkiem 

-Co znowu zrobił ?

-Lepiej zapytaj czego nie zrobił 

-W takim razie czego nie zrobił ?

-Sara ! - usłyszałam

-Przepraszam - zwróciłam się do Melanie, a potem odkrzyknęłam - już idę

Wstałam z kanapy i ruszyłam w stronę kuchni, gdzie przebywał blondyn razem ze swoją rodzicielką

-Nie mogę wyciągnąć nic z mojego syna, więc może Ty mi powiesz co się stało

-Jak to ?

-Coś między Wami zaszło, że tak dyskutowaliście 

-Nic między nami nie zaszło

-Więc Wasza przyjaźń polega na tym, że się tak kłócicie ?

-Nie - westchnął Reus

-No ja myślę !  Proszę mi wyjaśnić o co poszło - podniosła głos

-O to, że Marco jest dupkiem !

-Przeprosiłem 

-możecie powiedzieć mi dokładniej chyba, że mam się domyślać

-Ten temat jest zamknięty - wyszłam z kuchni

Przemknęłam do przedpokoju, gdzie założyłam swoje Converse, kurtkę i wyszłam z domu. Usiadłam na ławeczkę przed domem i okryłam się kocem, który leżał obok. Patrzyłam przed siebie analizując cały dzisiejszy dzień. Może nadszedł już czas, żeby wrócić do Polski ? Nie za bardzo mam na to ochotę, ale to jest chyba jedyna możliwość.

*****

No to co mam powiedzieć ... hmm ... chyba troszeczkę przesadziłam z tym, że ten rozdział Wam się spodoba. Jak myślicie co dalej będzie ? Następny już w poniedziałek. Buziaki :*

Czytasz = Komentujesz = Motywujesz